Social Media: Know, Like & Trust... of ?

Social Media is de nieuwe marketing.
Met Facebook, Twitter, Pinterest en LinkedIn bouwt Jong & Oud aan een eigen merkbeeld. Een merkbeeld waarmee je jezelf in de wereld zet, en dat verregaande consequenties kan hebben voor je verdere loopbaan. In je onderbroek met een rubberen kip op je hoofd bij dat rare feestje afgelopen zomer? Pas maar op. Straks zet iemand er een foto van op z'n Facebook prikbord. Voor een Sherlock Holmesige personeelschef net voldoende om die ander aan te nemen.

Wat voor personen geldt, geldt ook voor bedrijven. Dus zoekt iedereen nieuwe mores en codes om goed invulling aan social media te geven. Een veel gehoorde formule daarvoor is Know Like Trust. Eerst moet je zorgen dat mensen je kennen (Know). Het beeld dat je informatie schetst moet ertoe leiden dat ze een positieve houding naar je ontwikkelen (Like) en dat moet de basis vormen voor het vertrouwen (Trust) dat nodig is om zaken met je te doen.

Een mooie formule, maar niet iedereen houdt zich eraan. Regelmatig fiets ik door het Twentse landschap om me heen en daar zie ik al jaren voorbeelden van mensen die het niet willen begrijpen. Staat er ineens een kraampje aan de straat met eieren, zelfgemaakte jam, kalebassen, een kool of sla. Niemand in de buurt, wel prijsjes op de producten. Of je het geld zelf even in het potje wil doen (het lichtblauwe, in bijgaande foto) dat ook wisselgeld bevat. Oei, deze hobbyboeren treden de Nieuwe Regels met voeten: ze gaan al uit van wederzijdse Trust nog voordat we elkaar Knowen, laat staan Liken. Spelen met vuur!

Toch werkt dat verkeerdom-systeem prima.
Ik koop al jaren af en toe een lekker potje van weer een andere kraam. Van deze kraam kocht ik voor 2 euro een pot jostabessen jam. Geen idee wat jostabessen zijn, maar ik kan het aanraden: de jam is heerlijk.
Trust me.

LINKS
* Jan Vermeiren is dé specialist rond Know Like Trust en netwerken...
* De smaak te pakken, en zin om zelf jam te maken? ...

Waarom werk ik eigenlijk?

Waarom schrijf ik dit?
Kan ik niet beter gaan chillen op een random plek, of vanaf een terras lekker loom mensen kijken op het Leidseplein? Heeft dit zin? Bereik ik er wat mee?

Misschien had u het al geraden, maar ik lees op dit moment 'Waarom werken wij' door Frank van Luijk (Van Gorcum, 2011). Dat verklaart die vragen hierboven. Overigens had ik er ook zonder Luijk's boek en die eeuwige terugkeer van het arbeidsethos en Maslow al een antwoord op: werken is vooral erg leuk. Stel dat ik het niet zou doen, dan zou ik toch allerlei activiteiten ondernemen die wel heel erg lijken op wat nu mijn werk is. Kortom, werk is een logische vorm om alles wat ik kan en weet aan het werk te zetten. Net zoals het voor een sporter prettig is om de eigen fysieke mogelijkheden steeds beter onder controle te krijgen en als gevolg daarvan steeds scherpere prestaties te kunnen neerzetten, vind ik het spannend om situaties richting te geven die met mijn opleiding, voorkeur, talent en contacten te maken hebben. Ik vermoed dat ook mijn werk het soort endorfine ontwikkelt waar sporters zo lekker op gaan.

Ho nou, werpt u misschien tegen: voor veel mensen is werk een noodzaak om voedsel te verwerven, om een gezin te onderhouden, om te overleven. Inderdaad, dat is iets anders, zoals er ook verschillende soorten werk zijn. Wat alle werk echter gemeen heeft, is dat het mensen aanleiding geeft om na te denken over wat ze willen. Je werk is het mooiste dat er is, of je wilt juist iets heel anders. Een dag vakantiewerk in de supermarkt, en ik wist zeker dat ik zoiets niet wilde. Zo is werk zelf de ultieme arbeidscoach, een krachtige stimulans om je te ontwikkelen.

Dus waarom werken we eigenlijk? Ik denk omdat het mooiste dat mensen kunnen doen, is zichzelf ontwikkelen, enigszins sturen waar ze naartoe willen. In die beweging is werk niet het doel, maar wel de brandstof. Het brengt ons in beweging. Het houdt ons bij de les.

LINKS
* 'Waarom werken we eigenlijk'- door Frank van Luijk...
* Verkeerdom: in plaats van leerverschaffing deden ze vroeger aan werkverschaffing...