Al een paar maanden staart een mooie 3-dvd box me aan. "Bekijk me! Bekijk me!" roept hij in stilte.
"Greatest Speeches of All Time" bevat dan ook de krachtigste statements uit de geschiedenis. Kennedy, Churchill, King... you name it. "Do not ask what your country can do for you." "I had a dream." "From the savest places come the bravest words." Ondanks het folie dat er nog omzit hoor ik talloze classics al - in mijn hoofd. Retorische hoogstandjes die de wereld raakten, ijkpunten in de tijd. Ik ken de meesten al jaren, en volgens mij iedereen. Toch is het folie er nog niet af. Ik heb niks bekeken. Niks opnieuw beluisterd. En ik vraag me af waarom dat zo is.
Ik denk dat het al begon met het formaat van de box. Dat viel een beetje tegen. Om de een of andere reden had ik het gevoel dat machtige taal ook machtig verpakt wordt, in een grote doos. Alsof gewichtige tekst ook fysiek gewicht nodig heeft. Onzin natuurlijk, maar hoe dan ook: dat voelt toch even zo. En toen dat gevoel er eenmaal was, liet het me niet los. Eigenlijk heb ik al die speeches nooit gezien, maar ik vorm me er wel een beeld bij. Kennedy bij de Muur, een ademloze menigte als getuige van een historisch moment. Maar was dat wel zo? Heb ik dat plaatje er niet al zelf van gemaakt?
Ik ben bang dat het tegen gaat vallen. In gedachten heb ik al al lang een passend spektakeldecor bij de woorden gemaakt, dat er in werkelijkheid waarschijnlijk niet was. Blijken er omstanders met elkaar te staan keuvelen, lijfwachten te gapen, of duurt het citaat maar 7 seconden, en is het audio van fm radio kwaliteit. Dat gaat tegenvallen. Eigenlijk wil ik al die fraaie teksten gewoon even zo houden zoals ze nu nog voor me zijn: oneindige, ademloze momenten, met een perfecte cameravoering in daverend audio. Bigger then life, zoals onvergetelijke momenten nu eenmaal horen te zijn.
Het folie blijft erom.
LINKS
* Dvd 'Greatest speeches of all time'.
* Van George Bush jr. kun je in ieder geval altijd een prachtige Worst Speech maken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten