Ik hoor het hem nog zo zeggen, onze oud-premier Jan-Peter: "Met de kennis van nu had ik dat anders gedaan." Interessante uitspraak, waardoor ik me direct afvroeg of datzelfde ook zou kunnen gelden voor mijn oordeel hierover. Ofwel, dat mijn mening over deze uitspraak van hem na verloop van tijd ook veranderd is, door nieuwe inzichten. Dus dat ik daar anders over ben gaan denken. Zo gedacht, zo gedaan: ik pakte mijn agenda en schreef op een willekeurige dag ergens ver vooruit: reageren op JP's "kennis van nu".
Die gekozen dag was die van vandaag en ik moet zeggen.... waar ging het ook alweer over? Weliswaar herinner ik me het citaat nog goed, maar wat was de zaak? De val van het kabinet? De inval in Irak? DSB perikelen? Bouwfraude? Ik weet het niet meer. Met enig schaamrood op de kaken moet ik toegeven dat mijn 'kennis van nu' niet meer relevant is voor de zaak van toen.
Dat geeft dus ook de onzinnigheid van de stelling aan. Het heeft weinig zin om achteraf wijsheden op te dissen. De werkelijkheid is achterhaald en het zicht erop al omgeven door optrekkende mist. Maatgevend is wat je nu vindt over wat nu actueel is, met de urgentie van het hier en nu. Eenmaal afgehandeld - al dan niet adekwaat of kundig - is de noodzaak tot beslissen weg. Wijsheid achteraf heet dat dan.
Met de kennis van nu moet je niet het verleden te lijf. Maar laten zien dat je het juist nu - of straks - anders doet. Er bestaat niet iets als terugschrijdend inzicht, wel voortschrijdend inzicht. Alleen daarmee kom je vooruit.
De rest is retoriek.
LINKS
*
Met de kennis van nu": daar ging het over...
*
Politici moeten juist niet achterom kijken...
